இரவினில்

முழுநிலவில்

உன் முலைநடுவே

வெள்ளி முல்லைகள்.

பகலில்

கதிரொளியில்

உன் மையொளிர் முலைநடுவே

பொன்கொன்றை இதழ்கள்.

 நீ என் 

கிளைகளில் இலைகளில் இல்லை.

வேர்களில் இருக்கிறாய்.

மொட்டென மலரென

நினைவின் சிறுசிறு முடிச்சுக்களென.

நான் யாசிக்கிறேன்.

இடுபவர் நிலையறிந்தா

யாசிக்கிறேன்?

நான் வேட்டையாடுகிறேன்.

இரையின் நிலையறிந்தா

வேட்டையாடுகிறேன்?

உன்னிடம்

யாசிக்கும் நான் யார்?

உனையே

வேட்டையாடும் நான் யார்?

யாசித்து ஏந்தும் என் கைகளுக்கும்

அதில் பிச்சையிடும் 

உன் ப்ரிய விரல்களுக்கும் இடையே அவ்வளவு தூரம்.

உனைப்பற்றி உயிர்க்குடிக்கும்

என் கோரைப்பற்களோ 

உனக்கு மிக நெருக்கம்.